3
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
209
Okunma
bir çocuk gördüm bugün
elleri semaya doğru açık
gözleri bulutlu gibi
biraz yağmurlu, birazda uzaktı
hiçbir şey istemiyordu kendi için,
onlara ver diye dua ediyordu
birilerini işaret eder gibiydi
gülmeyi unutanlara
büyürken içi eksilenlere
sonra bir amin düştü toprağa
duyulmaz bir çınlama gibi
öyle içten, öyle çıplak
sanki gök sustu
sanki rüzgar dinledi
elleri üşüyordu ama
yüreği sıcaktı.
çünkü o bilmeden bağışlıyordu bizi
bilmeden affediyordu
yitirdiklerimizi.
ben sadece baktım ona
dilimi yutmuş gibi
çünkü bir çocuğun duası
insanı en sessiz yerinden vurur
ey içi berrak olan
susma olur mu
senin söylediklerin
bizim sustuklarımızdan daha haklı
eğer düşerse yolun
içinden amin geçen bir rüyaya
unutma bizi çocuk
bizi de al yanında
*
Mehmet Demir
16715
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
