Ölme!
Zamanın dikiş yerinden
sökülüp kaybolma gözlerimizin arasından
gecenin kalbinden düşen bir yıldız gibi sönme


Ölme!
Umudun kök saldığı çatlak topraklardan
çekip çıkarma ellerimizi
boşluğun nefesi azrail kokuyor
korkuyoruz


Yetim kalacak, mutfakta
cam önündeki çiçeklerin
umutsuz bir bekleyişin sesi olup
ağıt tutacak sana mor menekşeler
Ve
Öksüz kalacak kahvenin yanındaki
ölümle ıslanmış seker taneleri gibi
üzerine kürdan sapladığın
tek kişilik lokumlar


Ölme!
Sesinin yankısı eksilirse duvarlarımızdan
radyoda çalan her şarkı ağlayacak
kızarmış göz çukurlarımızda
birer isimsiz mezar kazılıyor şimdiden
dualar diz çökmüş
Tanrı bile tutunacak yer arıyor kendine


Ölme!
Daha adını koymadığımız hayallerin var
vedalaşmadı seninle
kırlentlerin biçimini alan yalnız gölgeler
Ve
gece lambasıyla konuşan hayalin


Ölme!
Henüz gitmediğin bir ölüm var
Bizi içinde taşıyan...


Yalvarıyorum Ölme!!!




AY PARÇASI / MEHPARE
8 temmuz 2025 Çam Sakura/İstanbul