paslı bir dua gibi yırtılıyor kara bulutlar
ve biz
omuz omuza sürüyoruz
acıyla dövülmüş güneşi
çırılçıplak öfkemizle yanık bedenimize


gök delinmiş
demir kokuyor sabahın içi
örse vurulan çekiçlerin
çatlayan avuçların kutsal teriyle
çıplak bir ezgiye dönüşüyor yankılar

ey demirden doğan kardeşlik

toprakta yankılanıyor çıplak ayaklarımızın sesi
ellerimizin nasırdan haritası
kan damlayan parmakların çizgisinde
Paris Komünü’nün ateşi
Petrograd’ın kızıl şafağı
Chiapas’ın çığlığı var

bizi ezen geceleri
kırık zincirlerle ördük bayraklara
kanla, alın teriyle
ve yıldızlarla.

korkunun diz çöktüğü yerde
güvercinler doğurduk ağıtlarımızdan

bir hayalet gibi yükseliyor hak
kimliğini arayan milyonlarca yüz
boğulmuş çocukların çığlıkları
ve sıkılmış yumrukların sessiz yeminiyle

kanla terin yetim çocuklarıyız

çürümüş düşlerin enkazından
doğrayacağız sabahı baltayla
gözlerimizde paslı bir öfke
ellerimizde tabut değil, intikam
toprağa değil, cellâtlara yürüyeceğiz

yazılmayacak artık o eski sabah
kanla mühürleyeceğiz karanlığı

Ve biz,

göğsümüzde kurşun, avuçlarımızda isyanla
yıkacağız faşizmin saltanatını




AY PARÇASI / MEHPARE
(ARŞİV) DÜZENLEME 2025