Gözlerinin buğusunda oturup çay içelim mi çocuk
Çayın buğusu uçup gitsin rüzgara..
Sen anlat nedir gözlerindeki hüznün sebebi
Anlattıkça gülümsersin
belki gözlerinde canlanır salıncaklar
Çocuk olduğunu hatırlarsın
Hiç olmadığın kadar...

Öldürme be çocuk öldürme
Sen büyüdükçe büyüsün içindeki çocuk
Gözlerinin buğusunda dans etsin hiç sahip olamadığın oyuncaklar

Belki gölgesine sığınacağın
Şefkatiyle şımaracağın birileri yok
Omzunda dünyanın yükü kaldı

Kaybolup gitme bu köhne hayatın içinde
Parla ay gibi parla ne olur
ışık ol
geçmişine
gelmişine.....

Ben bu hüznü yükleyen herkes adına özür diliyorum senden
Affet çocuk hadi gülümse, hayata inat kadere inat gülümse…

Yıllar önce yazmış olduğum bir şiirle eşlik etmeye çalıştım size

Güne düşen ve gün olmayı sonuna kadar hak eden şiirinizi yürekten kutluyorum
Sevgiler saygılar.

şiiri okurken kulaklarımda
Cem Karaca'nın tamirci çırağı şarkısı belirdi önce
sonra donuk bir keman sesi yayıldı içime
ve çocukluğum bir film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden

velhasıl kelam çok beğendim
öperim yüreğinden matmazel

Hiçbir çocuğu kederin, gözyaşının, kanın ve ölümün değmediği bir dünyada yaşıyor olabilseydik keşke. Türü şekli önemli değil her savaşın mağduru çocuklar oluyor maalesef buna anne baba arasındaki savaşlar dahil.
Sizi Allah'a şikayet edeceğim diyen Suriyeli çocuğun ya da
Çocukları küçük kurşunla öldürürler değil mi anne diyen Bosnalı çocuğun içindeki acıyı silmek ya da tarihten silmek mümkün mü.
Aynen bunun gibi bir de kendi çocukluk travmalarımız, yaşayamadıklarımız hüzünlerimiz var tabii herkes unutsa bile bizim unutamadığımız.
Ez cümle acı çeken her çocuğun ve içimizdeki çocuğun yüreğinden öpelim şifa niyetine. Kaleminize sağlık ben gibi suskunu bile konuşturdunuz.
Sevgiyle şiirlerle kalın...