0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
45
Okunma
Babam: "Çok kıymetli,
dut ağacıdır" demişti
onunla şenlenirdi
evimizin baş köşesi
Üstü şıkırtılı camlı
altı üç kilitli dolaplı
misafir odasındaki
anneciğimin büfesi...
Değer verirdik
değer bilirdik
her fincanı tabağı
özenerek dizerdik...
Muz ağaçlı sigaralık
oyuncağımdı benim
üstündeki maymunu
okşamayı severdim...
Hayallere dalardım
renkli porselen
tabağın resmine
bakarken...
Saklanırdı içinde
en değerli eşyalar
sararmış fotoğraflar
plaklar ve kitaplar...
Bir gözünde idi hoş kokulu
çeşit çeşit kolonyalar
çoğu zaman da bir önceki
bayramdan kalan çikolatalar...
Büfenin anahtarının yerini
sadece annem bilirdi
bir şeye bakmak isteyen
anneme seslenirdi...
Çocuk kalan ruhumun yanından
yıllar koşarak geçiverdi
tozlanmıştır şimdi, ne yazık!
anneciğimin mahzun büfesi...
Gülhan Çeliktaş
5.0
100% (2)