Bir veda mı yeni bir başlangıç mı bilmiyorum.
İçimde biriktirdiğim sorular var
Cevapları suskun…

Her sabah tenime sürüyorum
Hasretin o bilindik kokusunu
Rüzgarın dağıtmasını diliyorum
Yedi cihana senin duymadığın o kokuyu

Bazı sessizlikler var
Konuşmaktan daha çok şey anlatan
Bazen bir gülüş
Bazen bir omuzun sessiz çöküşü,
Bazen de… gözünü kaçıran bir bakış
Çok geveze olabiliyor

Yedi cihana savuruyorum seni
Duymadın/bilmedin/görmedin
Belki de sevmedin beni

İlki
Gözlerimin derininde gizli
Bir çocukluk masalı gibi
Hiç başlamadan unutulmuş

İkincisi
Kalbimin sağ kıyısında
Her gece kıyıya vuran o yarım "keşke"

Üçüncüsü
Sesinin değdiği yerde
Bir çayın buğusuna karışan hece

Dördüncüsü
Kokunun kaldığı rüyalarımda
zamanla silinen ama içe sinen

Beşincisi
Hiç gitmediğin bir şehirde
Sana anlatmak istediğim sokaklarda

Altıncısı
Rüyamda konuştuğun gece
Sadece gözlerinle kelimesiz

Ve yedincisi…
En çok da orada saklı
Hiç bilmediğin bir duamda

Yedi cihanı renklendirdim seninle
Biri toprak gibi sıcak
Biri deniz gibi sonsuz
Biri sessiz
Biri küskün
Biri kan gibi kırmızı
Biri nefes gibi ince
Biri … ben gibi eksik

Şimdi rüzgara bırakıyorum her birini
Senin yürüdüğün yollardan geçer mi bilmem
Ama geçerse,
Bir an durursan…
Bir an hissedersen
Bil ki
Ben oradaydım


Bu bir veda değil belki
Ama bir tamamlanış
Bir eksilişin içinden doğan
Yeni bir "ben" gibi

Yedi cihana tamamlıyorum
Senli sensizliği
Bekliyorum sevildiğim kadar sevileceğim
Ezberi bozacağım dünleri