Gökyüzü kararır…
Gecelere anlatırım seni.
Kimse anlamaz sensizliğin derin kederini.
Bir solukta içilir günahın,
öptüğümde hayalini.

Sensizliği nasıl anlatırım bilmiyorum birkaç dizede.
Nasıl sığdırırım ömrüm dediğim kadını şiirlere?

Endamını yitirdiğinde bulutlar ve yıldızlar,
gecelerden kalma bir siyah,
ruj olur dudaklarına.

Sen gittiğinden beri
yoksun ve yoksul bir keder taşıyorum sırtımda.
Kadehler öpüşür şimdi anılarda.
El bebek, gül bebek büyüttüğün sevdalar;
gün gelir hançer gibi girer bağrına.

Yaşarsın işte o zaman hayatı şarkılarda.
Saklı kalır dudakların, acılarda.

Gökyüzüne baktığın zaman
doluyorsa gözlerin gecelerce;
yıldızlar dokunuyorsa saçlarına,
avuçlarında üşüyorsa sevdalar,
uçurumlar sana bir adım geliyorsa,
her gün ciğerlerini çürütüyorsan,
gelmeyeceğini bile bile içiyorsan,
kadehlere sığdırıyorsan hayallerini,
gözleri gülüyorsa düşlerinde…

Ben gibisindir;
yorgun,
ve bitkin.