Burası bana dar geliyor anam,
Duvarlar değil, ruhum sıkışıyor…
Tüm yeryüzü, senin yüreğin kadar etmiyor,
Ne bir şehir, ne bir dağ, ne bir deniz,
Senin bir iç çekişin kadar huzur veremiyor bana...

Yüreğindeki o sessiz limanda
Fırtınasız bir gece var,
Ben hep oraya demir atmak istiyorum,
Ama bu diyar,
Kendi içine kapanmış bir yabancı bana...

Ben buralı değilim anam,
Kalbim yorgun,
Zihnim gelgit...
Bir yanım çocukluğumun sıcak gölgesinde,
Bir yanım günümüzün soğuk aynasında çatallanmış...

Algılarım yorgun düştü,
Her sabah başka bir benle uyanıyorum,
Bu çağda ömrümden ömür gidiyor,
Zaman durmuyor,
Ve ben onunla yürüyemiyorum,
Hep yaya kalıyorum hayata karşı...

Bu diyarı sevmedim anam,
Çünkü burada kimse kimseyi anlamıyor,
Bir çift gözün derinliğine inmek
Herkese ağır geliyor...

Ama senin yüreğinde hâlâ bir yer var biliyorum,
Kenarında bana ayrılmış bir köşe…
Umarım hâlâ açık orası,
Umarım hâlâ sıcak...

Yüreğini aç bana anam,
Kuş olup geleyim
Kanatlarımı senin duanla çırpayım,
Kökümde sen varsın,
Ben nereye gitsem de
Senin toprağını özlüyorum...

Can anam...
Canım anam...
Bir çay demle bana çocukluktan,
Yarısını gözyaşlarımla içeyim,
Yarısını senin ellerinden dökülen şefkatle…

Senin dizinin dibi cennet gibi,
Ne hesap var, ne maske, ne yalan,
Senin yanında ben tam ben oluyorum,
Eksiksiz, kirlenmemiş, yalnızca insan...

Erol Kekeç/03.06.2025/Beykoz/İST