Uzun zamandır giymediğim bir ceketimi giydim dün sebepsiz
Bir cebinin karanlığında kıvrılmış yüzün
kırışıklardan baktı gözlerime
Soramadım ama
İçimden geçmedi desem yalan olur
Kim unuttu seni orada
ben mi, zaman mı
yoksa sen mi gittin?


Belki bana öyle geldi bilmiyorum da
Sanki
Gözlerin yazdan kalma gibiydi
İçim nasıl üşüdü bilemezsin
Nasıl bir pişmanlık çöktü iliklerime
Resim cansız bir vesika derlerdi
ama sen her bakışta değişiyordun
Bir gülümsüyordun, bir uzaklaşıyordun
Kendime tekrar sordum
Acaba hatırladım mı
Yoksa unutamadım mı diye


Çocuk gibi sevmiştim oysa
Belki de
o yüzden büyüyemedik seninle
Cebin dibi gibi karanlık bir yaz kalmış
Kim bilir, hangi cümlede sustuk birlikte
Bir ara yırtıp atmak istedim resmi
ama parmaklarım titredi
Kıyamadım mı
yoksa hâlâ ...


Ara ara baktım yüzüne
Çoğu zaman hiçbir şey hissetmedim
Sonra bir kıvılcım
Aniden sen oluyordun bütün eksiklerim
Kendi kendime söylendim
Hatta kızdım da
ne vardı da sakladın onu yıllarca
Belki saklamadım
Belki de unuttum
Hangisiydi sebeb içinden çıkamadım


Sonra düşündüm bir ara
bir resim işte
Ne kadar ağır olabilir ki
ama cebimde tonlarca ağırlık
Her adımda içime batar
yine de atamadım
Belki de eksilirdim o zaman


Şimdi bazı geceler onu çıkarıyorum
soğuk ellerimle tutup karşıma alıyorum
Bir suç gibi
Bir dua gibi
Bir yangın gibi
Karmakarışık
Kahretsin ki
artık kimseye anlatmıyorum seni
Çünkü herkes zamana inanıyor
oysa zaman geçmedi
biz sadece sustuk ayrı ayrı ülkelerde

Yine kahretsin ki
bu resmi tutuyorum hâlâ
ne seni affettim
ne kendimi suçladım
bir yerde asılı kaldık
olmamış bir vedanın ucunda
Bilmiyorum
belki de sevmek bu muydu
unuttum sanıp
Her seferinde yeniden hatırlamak
Ve her hatırlayışta
bir parça daha eksilmek

Kim bilir