Gecenin bir yarısı, aklıma geldin yine.
Bir kahve eşliğinde, sigara yaktım.
Resimleri mektupları, masaya döktüm.
Hasret ateşinde, kendimi yaktım.
Yağan yağmurun sesi, yalnızlığın melodisi,
Gibi tırmalıyordu kulağımı.
Siyah beyaz resimlere hapsolmuş,
Bir geçmiş vardı masanın üzerinde!

Bir ara, gözlerim sokağa kaydı.
Köşeden, incecik bir, gölge uzadı.
Elinde bir şişe, hali perişan.
Sakalları yüzünü kaplamış.
Kaybetmişliğin yorgunluğu çökmüş,
Omuzlarına.
Sorsalar, kim bilir ne derdi vardı!

Kim bilir belki de gidecek bir evi yoktu.
Vefasız bir gönülde, ziyan olmuştu.
Yağmurda yağıyor, hava soğuktu.
İçimi bir keder, ürperti sardı!

Bir ara niyeti bozdum iyice.
Gönül ara dedi, geç olsa bile.
Sevdiğini söyle, o senden vazgeçse bile.
Aradım yıllar sonra elim titresede.
Biraz heyecan biraz korku sardı ruhumu.
Ya hayatta değilse diye.
Çalan telefonu, o sarhoş açtı!

Konuşamadım, sanki dilim tutuldu.
Oysa diyordum ki, o beni çoktan.. unuttu.
Kapıyı açıp, sokağa koştum.
Sokak sesiz, sokak ıssız, hiç kimse yoktu.
Ayak sesleri ve uzaklaşan gölgesi.
Yağmurlu o sokakta gözden kayboldu!

....... Meryem Keskin......
.......04.11.2022........
.