Hiçbir şeye
Alışamıyorum deme sakın
Alışıyor insan her şeye
Hatta alışmak zorun da kalıyor
Her gün yaşayıp
Her gün ölmeye
Sevipte acı çekmeye
Tok yaşayıp aç ölmeye
Binlerce derdi
Omuzlarına sırtlayıp
Gidilmeyecek yerlere
Gitmeye alışıyor insan...

Öldüm bittim desen de
Güneş her gün
Yeniden doğuyor
Ve güneş her doğduğun da
Hayata yeniden sarılıyor insan
Alışamadım deme sakın
Her şeye alışıyor insan
Varlığa yokluğa
Ağlamaya gülmeye
Sevmeye sevilmeye...

Olmaz dediğin
Yapmaz dediğin ne varsa
Yapınca ve olmaz dedi ğin olunca
Anlıyor insan koca bir boşluk için de
Var olma savaşı verdiğini
İnsan ne sevindiği ne seviniyor
Ne de üzüldüğüne üzülüyor...

Ömür dediğin şey
Tükenince anlıyor insan
Koca bir hiçliğin için de Var olduğunu
Oysa varlık için de Yok olduğunu
Hiçlik içinde kaybolduğunu
Son nefesini verince anlıyor insan...

Ufuk Güney