Sel yokuştan inince, ne var ne yok yıkıyor
Hayat da bunun gibi tedbirleri aşıyor
Elden bir şey gelmiyor, herkes seyre bakıyor
Gözyaşı boşandıkça, bentlerinden taşıyor.

Neyi umut etmişsek, hedefine varmıyor
Sevda canlar yaksa da, bakan iyi görmüyor
Tapusu alnımızda, kader de boş durmuyor
Kabuk tutmaya yakın, yaraları kaşıyor.

Biriken sorunları, sırayla dizdim şişe
Gaileler çok büyük, ben de şaştım bu işe
Ayaklar görünmüyor, adımları peş peşe
Her şey toz duman olmuş, bir yerlere koşuyor.

Allah’a çok şükürle varsın birsin diyerek
Toprağa ekilenler meyve versin diyerek
Bitmeyen bir umutla, hemen ersin diyerek
Emek emekten büyük, tırnağıyla eşiyor.

Yeter artık pes ettim, ağzına kadar doldum
İçinden çıkamadım, ben de arada kaldım
Ayrı ayrı dertleri, dinlerken bir hal oldum
Yükü batman olanın, derdi bize düşüyor.

Kimi yayan yapıldak, kiminin tuzu kuru
Ölen ölsün kalanın, olmuyor ki umuru
Yeter ki el içinde, incinmesin gururu
Kahkahalar tarken, neşelenip coşuyor.

NeyzemÎ’yim durumlar dünkünden daha kötü
Yiyip de içtiğimiz, bilmem ki neyin eti?
Belki yaşlı bir eşek, belki de yılkı atı
Yaşayan da işte öyle, öylesine yaşıyor.

Necati OCAKCI (Aşık NEYZEMÎ)

TEŞEKKÜRLER

Bir çocuk ağlıyorsa kahkahayla gülemem
Gözlerim dolduğunda gözyaşımı silemem
Gerçek midir yalan mı doğrusunu bilemem
Kıskananlar olsa da halimize şaşıyor
_____ Şükrü Atay (Türkmenoğlu)