Ne meydanlar okudum kendime
Kelimelerin hepsini kullandım
Kendime ettiğim küfürlerde
Bir yanım sitemdi
Bir yanım ağıt...



Ne meydanlar okudum kendime
Ne darağaçları kurdum şiirlerde
Suçlu bulup asamadım kendimi
Bir yanım ipti
Bir yanım ağaç...



Ne meydanlar okudum kendime
Varmak için menzile
Attım kendimi denize
Bir yanım denizdi
Bir yanım kumsal
Aradıkça kendimi denizde
Karaya vurdum her seferinde
Bulamadım kendimi yine de...



Ne meydanlar okudum kendime
Satır satır ezberledim seni de
İlmek ilmek dokuyamadım hayata
Bir yanım iğneydi
Bir yanım iplik...



Ne meydanlar okudum kendime
Gittiğim her yol sana çıkıyordu
Bir yanım çıkmaz sokaktı
Bir yanım kayıp
Bulamadım kendimi ortada...



Ne meydanlar okudum kendime
Bir yanım korkmuştu sensizlikten
Bir yanım ürkek
Bulamadım kendimi meydanda...



Ne meydanlar okudum kendime
Bir yanım silahtı
Bir yanım silahsız
Bir yanım acımasızdı
Bir yanım savunmasız
Bir yanım çaresizdi
Bir yanım sensiz
Kıyamadım kendime...



Ne meydanlar okudum kendime
Ne kavgalar ettim bir bilsen
Bir yanım hayattı
Bir yanım ölüm
Bir yanım bolluktu
Bir yanım yokluk
Bir yanım aşktı
Bir yanım aşık
Olamadık senle maşuk...



Çağdaş DURMAZ