Kör baykuşlar eşlik ediyor
Kör gecelerimin sefahatine…


Bir ısırık un kurabiyesi
Bir yudum sarı gazoz
Acılarımı katmışsam lokmana affet annem…


Bile isteye değildi karşında suskunluğum
Bilemezdim içimdeki enkazı göreceğini
Keşke okumasaydın gözlerimdeki uğru yalnızlığımı



Desem ki gümüş mecidiye aldığın her nefes
Göğsüme takılı ata lirası her sözcüğün
Keşke var olsan da yine öpseydim buruşuk ellerini



Ahhh vebalim, ahhh iç huzurum
Az önce içimi döktüm
Siyah beyaz bir resmin renklerine
Evet inkar etmiyorum, dilim titredi
Öksüz yanım ç’ağladı sözlerimden gözlerime



Yok artık artısı eksisi, eskisi yenisi
Sırrı mahfuz bir saksıda sonumu bekleyip
Şahımın ayak izlerine döküyorum cümle çiçeklerimi


Tedirginim annem hem de tekinsiz
Dağınık çile yumağı olmuş harfler
Takati yetmiyor kalemimin aklımdan geçenleri aksettirmeye
Şuraya bir söz iliştirsem kızmazsın bana değil mi?


Öylesine zor ki annem
Bir kadına
Bi çık gitsene hayatımdan be kadın demek


Meşrebim ayrı bir ülke,
Körü körüne inadım manasız bir ilke
Sitem ettim diye sevmekten vazgeçtiğimi düşünme
Ölümün her rengini de
Kahvenin koyusunu da biliyorsun işte
Hani derdin ya annem harman zamanı esmeyen yelin içine diye


Harman zamanı esmese de yelin
Öylesine güzelsin ki sen annem, hep böyle kal olur mu? annem