5
Yorum
32
Beğeni
0,0
Puan
378
Okunma
şu sabahın girift sessizliğinde
kelepir hayatlar homurtusu
acıları akustik
kariyerleri absürt
başı göğe değen bu istasyonda
homojen maaş köleleri
bir tek,
nefesleri birbirine dolaşık
ah bunca kelepir hayat
eğik başları
ölgün bakışlarıyla
sadece birer kara nokta
yeryüzünün ak gerdanında...
yoksa neden benzesin
deforme bedenleri
dokunaksız dudakları
incinmiş ruhları
terkedilmiş kulislere
...
oysa ki
mottosu belli
dakik gelen mavi trenin:
- ki bu şaşmaz bir döngü! -
kaprisli şehrin
mozaikten mabedine
kutsanmış kurbanlar gibi
teslim etmektir
içindeki her bir köleyi.
H. Korkmaz
Maj 25 Sthlm