Ey sevgili...

Kaşlarının kıyısında dağ sabrını taşıyan,
Bakışlarından al güvercinler uçuran,
Yüzünü nehirlere yol yapan sevgili...

Derin uykudayken,
Suretinde açan kırmızı gül
Kalbimi harmanlayan polen olsun.
Dingin gövdende büyüyen sessizlik,
Ruhuma sürülen merhem olsun.

Başını yasla omzuma,
Göğsümde taşıyayım seni;
Gövdem, gövdene sal olsun.

Söyle…
Hangi ateş, yangın olmadan yanıyor?
Hangi yangın, bir başına sönüyor?

Ah sevgili...
Ah, şimdi herkes lâl oluyor.
Söyle bana;
Gözle yaş arası delirirken
Her şey mi susuyor?

Bağırsam içimdeki sesi,
Hırsım deler mi aziz toprağı?
Beni delirten ateşin yeşili
Harlanan bağrımın sevdasını bahara çevirir mi?
Akıtsam, deliliğine âşık sevdamı,
Taşar mı deryaların suyu?

Yüzünü çevirirken kadim güneş,
Bağrımı delerken fidanların sesi,
Şeb’in gülüşünden, bana da nasip düşer mi?

Ah sevgili...
Ah, şimdi herkes lâl oluyor.
Söyle bana;
Gözle yaş arası delirirken
Her şey mi susuyor?

Sana bağlandım,
Sana sarıldım.
Beni umutsuz bırakma,
Beni senle sınama,
Beni hayalle avutma...
Yangınla, suyla, ateşle;
Ölümle, düşen yaprakla, şiirle sınanmışım sana...

Ey benim otuz kuşum,
Ey küllerden doğanım…
Dün nedir bilemem ben,
Bu günü görürüm,
Yarını umut ederim.

Bir dağ bulur, uzun uzun bakarım.
Bir çam ağacı gölgesinde uyuya kalırım.
Bir akarsu görünce gözyaşımı katarım.
Bir damla güneş vursa yüzüme,
Onu da sen sanırım...

Ey, kalbini kalbime koyduğum sevgili...
Ey kalbi, kalbime ayna sevgili...

Aşk, bir mızrak gibi, bırakıyor kendini dünyaya...
Ateş kelebekleri, bir bir tutuluyor senin ışığına...

Ey kanayan acım,
Şimşekli göğüm, kopan tufanım, kar fırtınam...
Uçurum kıyısında hızla büyüyen
Yalnızlığa meftun sevgili...

Ah sevgili...
Ah, şimdi herkes lâl oluyor.
Söyle bana;
Gözle yaş arası delirirken
Her şey mi susuyor?