Vur göğüs çömleğimin ta orta yerine,
Pişmeyeyim gayri, pişmeyeyim.
Kahır yuvalandı göz bebeğimin ferine,
Yanmayayım gayri, yanmayayım.
 
Ak düştü gecenin dördü saçıma,
Dört bir yan indi birden başıma,
Ölmeden girdim ufacık bir mezara,
"Sabır" demeyin gayri, sabır demeyin.
 
Kurudu gözlerim yaş mı kaldı?
Feryadı duymayan dağ taş mı kaldı?
İnsanda akıl mı kaldı, baş mı kaldı?
"Sus" demeyin gayri, sus demeyin.
 
Arşa çıktı acım, inmez artık yere,
Söyle şimdi hele, evim barkım nere?
Köze döndü içim dışım kırk bin kere,
"Sön" demeyin gayri, sön demeyin.
 
Halim gören yandı kül oldu,
Nefes bile zehir oldu, zul oldu,
İçim dışım taşan bir nehir oldu,
"Dur" demeyin gayri, dur demeyin.
 
Kolum mu kaldı, kanadım mı?
Yolum mu kaldı ya da yuvam mı?
Giden mi ölür, söyle kalan mı?
"Geçer" demeyin gayri, geçer demeyin.
 
Ne eşim kaldı, ne anam, ne babam,
Üç aylık bebemdir benim en büyük yaram,
Kefenden ötesi artık bana haram mı haram,
’Başın sağ" demeyin gayri, başın sağ demeyin.
 
Dört mezarı mesken ettim her gece,
Ölümmüş yoldaşım meğer sadece,
"Sesim duyan var mı?" dersem bir gece,
’Var" demeyin gayri artık, var demeyin.