YENİDEN DOĞUŞUN ÖYKÜSÜ(Selma Pekşen)
Deliydi gecenin ayazı
Dünden kalma sitemlerin ah ettiği sözler Savrulup dururken kuru bir yaprak gibi Ne bedbahttır, alnına kazınan yazı Akıl almaz sevdalı gülüşler usanmış Zinciri boşalmış gururun, çağlar volkan misali Adını söylemeye yorulduğu bir sevgili. Bırak... Bırak öylece zulasında kalsın Yerden yere çaldığın bu hikayenin. Al da git! Geride kalmış kırıntılarını, ne varsa senden yana. Yorgun şimdi kanat çırpmaktan Kafesinden firari bir kuş misali Al senin olsun Bana verdiğin aşktan yana ne varsa. Kirpiği kıpırdamaz, sancılı geçmişime vicdanın Zehir saçan göz çanağında kan Damlayacak, ah gibi! Damlayacak senin de bende kalan yarına Beddua şimdi her nida Gecenin her bir ayazına. Ürpertirken tenimi soğuk dokunuşlarıyla. Beklemede yağmur, elleri koynunda Köşe başı sokak lambası altında Islak bir şarkı söylendi, bitti. Sanırım ardına bakmadan solan gün Silkelerken kızıl saçlarının yaldızını Eteklerinden dökülen üç beş çekirdek Farkında mısın bilmem? Yeniden Yeniden göğerecek İçinde adın yazmayan bir yürekte... SELMA PEKŞEN |