VE KADIN AĞLAMIYORTaşlar sektiriyor Gönlündeki hüzün denizinde Keder halkaları oluşuyor Düşünüyor inandıklarını Körü körüne kandıklarını Acı bir gülümseme beliriyor dudağında Sol yanında bir yerler acıyor Yara aldığı anları düşünüyor Birde düşlerini Geriliyor yüz hatları Kendi kendine kızıyor Aptal diye haykırıyor Bir anda takati kesiliyor Olduğu yere yığılıyor Mırıldanıyor sessizce Aptal, aptal, aptal Ve kadın ağlamıyor Ağlayamıyor Nasılda inandırmıştı kendini Mutluluğun var olduğuna Nasılda kaptırmıştı hayallerini Sahte aşkın büyüsüne Yüreğindeki kora Önce cebinde biriktirdiği umutlarını attı Sonra da anılardaki fotoğraflarını Ve bütün hayallerini Ateş benliğini sarıyor Ama yüreği üşüyor Buz kesmiş bir hatıranın Öldürücü ayazında Can çekişiyor duyguları En küçük bir caba göstermiyor Tekrar hayata döndürmeye Ve kadın ağlamıyor Ağlayamıyor Ve düştü kadın Düşlerinden düştü Zehra ATASOY |