Mâneviyât denilen unsûru bularak
Gözlediysen ne a’lâ, gözlemediysen vây!
Hakkı, hukûku akçadan üstün tutarak
Özlediysen ne a’lâ, özlemediysen vây!


Âşık olmayınca elbet’ dolu içilmez
Kıyâma durmayınca, sırâttan geçilmez
Doğrulmayan yılanı, deliği geçirmez
Doğrulduysan ne a’lâ, doğrulmadıysan vây!


Teftin bulunmaz ehl-i irfân meclisinde
Fitne tüttüren, kendi de yanar içinde
Fitnecinin fercâmı cehennemin dibinde
Anladıysan ne a’lâ, anlamadıysan vây!


Ben söylemiş olayım, af bilen yücedir
Aff-edenler yüce, etmeyenler cücedir
Nobrân anlamaz, çün tapındığı gücedir
Aff-ettiysen ne a’lâ, aff-etmediysen vây!


Adam gibi konuşmalı gerçek adına
İslâm’dır bahş-eden, temel hakkı kadına
Bahş-ederek varılır hayâtın tadına
Bahş-ettiysen ne a’lâ, bahş-etmediysen vây!


Adâlet mi’zândır, namazdan da ileri
Merhamet dersen, değil zinhâr ondan geri
Aklın kıtsa, yok mudur burnun’ delikleri
Kokladıysan ne a’lâ, koklamadıysan vây!


Mühlet dolup, Azrâil kapıyı çalınca
Hazırdır muttakî, seferine yalınca
Kur’ân’a tutunup deryâsına dalınca
Tutunduysan ne a’lâ, tutunmadıysan vây!


Her zerrede mevcût olan o hikmetleri
Hazreti insanın içinde gerçekleri
Arşa muntazâman döşenmiş âyetleri
Okuduysan ne a’lâ, okumadıysan vây!


Gel etme êy muttakî! Sen seni bil, seni
Okumaktır el-hâk en iyisi kendini
Derûnî söylemiştir söyleyeceğini
Dinlediysen ne a’lâ, dinlemediysen vây!