Canım üzerine yemin ederim ki çok özledim
.
Dinmek tükenmek bilmeyen bir sızı içimde, her zerrem seni zikredip dönüp duruyor aynı yerde.

Bir türlü varıp da bulamadığım seni aramaktan dizlerimin bağı çözüldü.

Çaresizlikten parçalanmış avuçlarım hala senin için açılıyor arsız bir umutla mevlama.

Şehrine gelip, sokaklarında gezip, yine gelene geçene sorasım var seni.

İki adım atacak halim yokken, ortadan ikiye bölüp kapattığın yollarıma tonlarca çimento taşıyıp dökesim var.

Seni sonum olacak kadar, son bir kez göresim var.
Canım üzerine yemin ederim ki çok özledim.

Sırf sen kokan biri geçti diye peşine takılıp gideceğim yere geç kalmışlığım var benim.

Esen bir rüzgarla nefesini ensemde hissettim diye saatlerce eksi on derecede oturup rüzgarın bir daha öyle esmesini beklemişliğim var benim.

Bir gece gökyüzünün seninle altında durduğumuz o gece gibi olduğunu görünce, güneşin bir daha bana doğmamasını, geceye gömülüp kalmayı dilenmişliğim var benim.

Senden sonra çok sokakta kalmışlığım var benim.
Canım üzerine yemin ederim ki çok özledim, çok özledim...

Hamdiye Osman (Hadsiz Kalem)