Beş bin yıllık mazi, önümden geçti
Dağlar taşlar düşer, düşmez bu destan
Devletler yıkıldı, kavimler göçtü
Kıyamete kadar, şaşmaz bu destan.

Alperen vuruşur, er meydanında
Kahramanlık akar, şehit kanında
Barış boy gösterir, kılıç kınında
Hakkı hakikati, aşmaz bu destan.

Ulubatlı Hasan, bayrak elinde
Şehitlik yeşerir, Cennet gülünde
İlelebet yaşar, merdin dilinde
Namerdin ardından, koşmaz bu destan.

Bitmesi gereken, yerde kalır da
Savaştan barıştan, dersi alır da
Esir milletlere, umut olur da
Bendinden yukarı, taşmaz bu destan.

Fetihle kapanır, açılır çağlar
Doğudan batıya, ulanır bağlar
İnsanlık aşkıyla, örülür ağlar
Tencere tavada, pişmez bu destan.

Yurtta dünyada sulh, hep aynı yönde
Saygıda kusursuz, sevgide önde
Kin, nefret, intikam, aramaz dünde
Kapanan yarayı, eşmez bu destan.

Necati’m M. Kemâl, damgayı vurdu
Türkiye denilen, devleti kurdu
Çanakkale ruhu, acunu sardı
Öyle durduk yerde, coşmaz bu destan.

Necati OCAKCI