Şeytan kendi köşkünde, iki ayak üst üste,
Hünerini biz kaptık, bize bıraktı işi.
Mahâretle dönüştük, mütekellim bir büste,
İnsâniyet entübe, prizden çıktı fişi.
- Suphi Sekü -

Şeytan yalnızca sunar, zorlamaz hiç kimseyi,
"Esfel"i, "Eşref"lisi, canı isterse seçer.
Tâ "Kâl’u Belâ"da, hazır etti listeyi,
Vesvâs’a bayan hödük, ilhâmından vazgeçer.
- Nâfiz Basan -

Hasmını da üretti zırtapoz insan aklı,
Yapay zekâ tetikte, ne vicdân, ne merhamet.
Ayân beyân ortada, sanma ki şeytan saklı,
Bu ne ağır gaflettir, ne büyük bir vehâmet.
- Suphi Sekü -

Cennet rüyâsı kurar, masîva girdâbında,
Vebâller yazılırken, solundan hâne hâne.
Beyhûde ararsın sen, mi’zânı âdâbında,
Püsküllü belâ dokur, lânetli dâne dâne.
- Nâfiz Basan -

Bu hâli alkışlıyor, nice okumuş a’vâm,
Mektepli ve alaylı, aynı meyin sarhoşu.
Eğlence mezesine dönüştü kutsal da’vâm,
Şâhinleri dövüyor, minnâcık guguk kuşu.
- Suphi Sekü -

Vesvâsa ulak olur, rûha bî-gâne akıl,
Haksızlık karşısında, dilsiz şeytanı oynar.
Sarrâfa ne ola ki, çakıl her yerde çakıl,
Kutsalına lâkayttır, gayyâ dibini boylar.
- Nâfiz Basan -

Herkes kara ekrana gülerken acı acı,
Bilmezler ki insanca, bu yaşanan son devir.
Haysiyetin, edebin, yosmaya kaldı tâcı,
Yakmıyorsa bu ateş, otur kuzunu çevir.
- Suphi Sekü -

Boğaz yoluyla çeker şeytan insi tuzağa,
Beleş ne buldu kapar, hârise tamâh kârı.
Kimler düştü o yolda, insanlıktan uzağa,
Nâipten sayar gayrı, göbekli tamâhkârı.
- Nâfiz Basan -

Bu kepâze hâlimiz, sana ayân mı usta?
Al yeniden kalemi, birkaç kelâm daha yaz.
Hadi gel öz ağzından kafatasını kus da,
Alnındaki ateşi harlasın en son ayaz.
- Suphi Sekü -

Bed yaftalı o iblîs, son raddede gayrette,
Sorarım ben i’zâna, kim iyiymiş kim kötü?
Eşref vasfıyla beşer, aval aval hayrette,
Hûriler benim derken, açıkta gezer götü!..
- Nâfiz Basan -