BEYAZ ÖNLÜKLÜ PAMUK HEMŞİRE


Yanı başıma gelmek üzereyken ölüm,
Sanki başucunda gülen dermanlık beyaz sümbülüm,
Son diye hatıra defterini imzalarken,
Daha zamanın var diye senle çözülür kördüğüm,
Düşünce eline canandan daha emniyetli bir ömürsün,
Yolumun üstüne dikilen kötü taşlar,
Hep senin o beyaz ellerin ayıklar,
Acılar içinde yağmur gibi dökülen yaşları,
Çaresizlik acısına ilk sen indirirsin o karakaşları,
Sararıp solan yüzler seninle aydınlanır,
En ümitsiz zamanda şefkatin dalgalanır,
Nur işlemeli elinde doğar,
Tan yerinden sabah güneşleri,
Devalık hastalar şen dolu sesinde hayat bulur,
Göğsümde karanfiller bir anda solmuşken,
Gözüm dostlarım ecel yolumu beklerken,
Kabrime varmaya, cesedime kefen hazırlanırken,
Sen varsın yanı başımda,
Sensin hayat verenim başucumda
Tadına tarifliğimde var acizlik
Yanı başımda saadet ve neşeyle doldu,
Solmuş dudaklarında şifa suyu,
Etrafa neşe saçan sevecen gülüşlerin,
Bembeyaz açan çiçeklere benzersin beyazlar içinde,
Sevimliliğin merhamet çiçeği,
Hep aynı terazinin gözünde,
Bazen çaresizlikte,
Bazen tesellide,
O beyaz giysilerin içinde
O güzelim kepinle
Yüzündeki gülümseyiş
Gözlerindeki ışıkla
Tatlı sözün ilaçtır,
Yüz aynası hayatın

Işık sensin, umut sen,
Dindir acım, uyut sen,
Yükü ağır meleksin,
Kendi derdin unut sen
Çiçeklerle bezenmiş bahçenin
Güllük güneşlik hayat odan
Rengârenk çiçek işlenik
Kar örtülü dünyan
Güleç yüzünde hasta emziren
Gülen yüzünde sağlık satan
Kanatsız hastane meleği
Şifa tatlı dilinde
Yükü ağır
Şefkat kollu
Gırtlağımda halat bağlı dar ağaç’ın da el veren
Güne şafak uyandıran
Yaşam rüyam gündüzüne ihtiyaç duyar

İnsanlığın yanı başındasın o günlerde,
Sen bazen hayatın en başında
Müjde tadında sevindirirsin eşleri,
Bazen ömrün bitim noktasında
Sevecen hürmetkârlığınla teselli edersin yetimleri,
En son varlık diye kalpleri fetheden,
İşte sen o
Empati ve anlayışlı
Finaldeki hassas refah
Beyaz önlüklü pamuk hemşirenin kendisisin






(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR