12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
3633
Okunma
Ben bir köy öğretmenim dağ köylerin birinde
Rengârenk çiçek açan yurdun icra yerinde
Omzumda neslin yükü elde silah kalem tam
Ben köy öğretmeniyim köy göreve talibim
Köyde okul bir sıra bir tahta tam virane
Nereye baksam enkaz kur umut tamirhane
Yağmur alır durmadan pencerenin camından
En ücrada kırılmış akan tavan damından
Milli his uyandırmış olsam ne mutlu bana
Fidanlarımın ruhunda su içtim kana kana
Yok, sıra kara tahta akan çatı dinleteyim
Yokluk içinde varlık kaç fidan anlatayım
Bozkırında yeşerdim toprağa akmalıyım
Kazma işler nasırlı eller ter kokmalıyım
Kucak aç köy çocuğa kızıl çember içinde
Ben olmazsam köy çocuk kalır kurşun ucunda
Ben gitmezsem o köye köy yaslı mahzun kalır
Işık ağacından nur çiçekleri kim alır
Alınımda ışık gözde nur gitmem götürme şehre
Köyün çeşme deresi akması gerek nehre
Umut sevgi çarpar kalp dağ başı en yücede
Çıplak ayak yürek fert motif dili hecede
Isıtırım yurdumu kara göklü yıldızdan
Al benim gönlümden o çiçek açsın geç yazdan
Dağın düz ovasında kerpiç ev arasında
Kireçten boyalı ak siyah köy merasında
Fidelerin ayakta kir lastik naylon terlik
Sunmalıyım hamlemle ilim irfan yurt birlik
Ütüsüz ceket, adi kumaştan var kravat
Dağ aşımında çalış yeni umutlar avut
Kuru ekmek Soğan su olsa günlük nafakam
Çiçekler yeşerteyim huzur alsın Afakım
Alıp bavulumu Keçi yol tırmanmışım
Giysilerim yarısını çakırdikenden hışım
Bura dağ köy kurt kuşa Göğün kıyı da kalmış
Alın yazım çamurlu köy yol kader yazılmış
Çıtır çıtır yanan hep sobada tezek koku
Bizi üşüten soğuk değil ilimsizlik oku
Yazar duvar tahtama uzanan el tutarım
Köy okuma uğruna tebeşir kan yutarım
Tüm günüm kara tahta, parmaklarım tebeşir
Fecrimde köy güreşir hep burda kalsam esir
Çiçek kalmış Örtülü üstü tezgâh altından
Duyarsızlık ucunda nesil kalksın bahtından
Vatan için büyüyen endişeler kaynağı
Özgür değil dünyanda kaplamış kin değneği
Unutulmuş nesle pak gün nakış katmanıyım
Dağ köyünde gönüllü bir köy öğretmeniyim
(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR
Cevap Yaz