Yokluğun sardı beni kırıldı bir bir umut
Seni yazmış yaradan alnımın çizgisinde
Gözlerim hüzzam rengi kahveye çalan yakut
Düşlerim soldu bir bir alnımın yazgısında

Elimdeki fırçayla boyasam gökyüzünü
Seç deselerdi bana seçerdim göz rengini
Gözüm kapalı olsa yine çizer yüzünü
Bulur muyum dünyada bilmem aşkın dengini

Kaybetmişim yönümü pusulam olmuş kayıp
Pamuklara sardığım hançeri kalbe saplar
Görünmez ki yarası bilinmesin çok ayıp
Şiir şiir yazsam da hüzün göğümü kaplar

Mürekkep aşk olunca silinmez iz bırakır
Kifayetsiz kalınca hecelerde lalleşir
Susar dil yazmaz kalem denilmez söz bırakır
Her mevsim çiçek açan güle bülbül yerleşir

Geçip giden zamana feryat etsen ne fayda
Yar anlamaz derdini çaban boşu boşuna
Aradığın huzuru belki bulursun ayda
İki el bir baş için koy elini başına

Ders almadın mı daha yaşadığın hayattan
Yaprak yaprak döküldü anılarım maziden
Bak heybene şöyle bir vazgeç artık inattan
Silinip gitsin artık kara kaplı yazıdan

Aşkı ateşten kefen biçip üstüme giydim
Mahlasım Nurefşandır onu da ölçtüm biçtim
Can tatlı derler ama ben candan çoktan caydım
Baldıran şerbetini yar ellerinden içtim.

Lebi derya gözlerin şiir şiir bakarken
Gönlümün ışıkları artık bir bir sönmüştür
Kış bilmeyen gönlümde sen şimşeği çakarken
Mevsim artık senbahar değil kışa dönmüştür

İnayet PİRTİNİ
Siyah Beyaz Şiir