Işık Göründü!
Tünelin ucundayım artık daha yakınım,
Çığlık sesleri yükseliyor herbir ağızdan
Bense Acı hissinin verdiği ramaktayım
Acıyı herkesten önce hissettim anbean
Kurtulduk sesleri sarkıtlarda Mermi gibiydi
Zemin tepe taklak ve sabun misali kaygan
Seyre durdum olanları sesler bizden değildi
Solumda oluk oluk sese giden cenaze sesi
Durmak ne hacet,dünden razılar birer birer
Derki bana; ışık orada inadın da neyin nesi
Bağrımda yakamı tutan o tatminkarsız eller
Işık bölündü!
Yeni umutlar ve Kurtuluş beraatı almış gibi
Çığlık sesleri yerini sevinç naralarına bıraktı
Gözler incileri kıskandırır şekilde parlamış gibi
Bir sağa bir sola aç gözlüleri aralarına akıttı
Üç beş kişi gerçek ışıklara sakin ilerlerken
Aldandılar beyaza sarıya ve gözü alan ışıltıya
Oysa ki kurtulmak bunun gibi kolay değildi
Bizler ışığın görmediği kısımda seyre durduk
Oysa ki biz biliyorduk ki O ışık bu ışık değildi.
Umudun içinde dahi, durduk durduk kudurduk
Bekleyenler içinde koşanlarda ufuklara eğildi;
Yerler kaydı sarkıtlar mızrak dikitler kazık oldu
ışıklar birden kesildi, beyazlar kırmızıyla doldu
Bizler çıkışta beklerken,türlü ihtiras buldular,
Yaşam bu dedim demekki,boş boş kuruntular,
Ve
Üç beş kişi hariç,
Işıklar söndü!