VARDI BUNLAR VE GERÇEKTEN YAŞANDILAR – 1 -
Sessizdi, çoğunlukla susardı.
Gülerdi ama hep gözleri…
Ancak yakından bakarsan görürdün pınarlarındaki gözyaşını.
Gözbebeğinin içinde çığlık atan,
Anlaşılmayan bir dilde yardım isteyen,
O ıslak gözlerle bakışını…
💔
Hep karanlıktan çıkar, gelirdi.
Yanına kimseyi almadan gezerdi.
Tam bir eylem adamıydı,
Başkalarına bırakmıştı düşünmeyi…
Kahvenin en dibinde yalnız oturur,
Her zaman iki demli çay içerdi.
Para almazlardı ondan.
Korkudan değil, ona olan saygıdan…
Geçen indirmişti ya oracıkta hemen,
Kahvedekileri hunharca taramaya gelen,
İki köpeği birden…
Vuruvermişti birini ayağından, birini elinden…
Mahalleli anlaşarak sus pus olup, saklamıştı adını,
Ekip otosu, yerde yatan itleri paketlemeye gelmeden…
💔
Bir Çerkez kızını severdi.
Kız da ona hasta, sırılsıklam bir aşk…
Ama dokunmadan, kıyamadan…
Hep mesafeli, hep saygılı.
O, kıza hesapsız yangın,
Kızsa bu kötü zamanlardan kaygılı.
Ailesi öğrendi durumu kızın kıskanç bir arkadaşından,
Kızı zorla kapatıp eve onu polise ihbar ettiler.
Kıstırdı polis onu bir tenhada.
Ama kıyamazdı, aile babasıydı Frukolar da.
Uzak tutmak için onları,
Bu yüzden sıktı bütün Geco’ları, namlusu hep havada…
💔
Vurulduğunda, üstünü arayınca,
Bıraktılar elindeki “N” harfi işli bir mendili,
Zorlayıp da avucunu açamayınca…
Cebinde yarım paket Birinci ile
Bir de şu not çıktı:
“ Hiç kavuşamasam da,
Bil ki, seni uzaktan sevmek te güzel.
Sen bilmiyorsun ama
Olur da,
Bir daha görüşemezsek,
Bütün haklarım sana helaldir Nermin. ”
ALP ARSLAN
Madenoğlu – 20.12.2024