D U D A Ğ I N D A Y I M
Yüreğime hain saatlerde karşılaştım,
Almadım ama selamını yalnızlığın…
Vazgeçtim hayırsız yollara bakmaktan,
Sıyırılıp kadınlığımın bütün mor kaprislerinden,
Baktım olmuyor, attım kendimi…
Sokaktayım…
“Pes” dedi içimdeki ölü çocuklar,
Yüzde yüz bana ait koyu bulutlarım altında,
Sağanaktayım…

Yaman sevda dedikleri bu muymuş?
Savurduğun kıyıda yüzüstü bıraktığın
İlişkisi batıp karaya vurmuş,
Bitkin, bir sevgiliyim…
Yaralıyım…

Gırtlağım yırtılırcasına feryat ediyorum,
Mümkün değil, duyuramıyorum…
Hep yanımdasın, hissediyorum ama göremiyorum.
Sen sağır, ben kör…
Nasıl olacak bilemiyorum…

Uzun zamandır bekliyorum,
Geciktin…
Gelmen lazım…
Öylece kalakaldım,
Sensizlik durağındayım…
Biliyorum, ben hatalıyım…
Yeter artık, ona buna beni şikâyet…
Ben bilmiyorsam şayet,
Bana sevmeyi sen öğret…
Nereden başlayacaksın biliyorum…
Beni düşündüğün her alevli gecede,
Koyu kırmızı öpücüğüm,
Dudağındayım…
Alp ARSLAN
Ankara - 18 Kasım 2016