Binlerce Titanik’le açılsam sana doğru
Bir buz dağıyla gömersin karanlığa yolumu
En iyisi bir adaya at beni tayfunlarla
Biraz yalnız kalayım sevda enkazlarıyla

Aldanma Silviya vurgun yemiş yaşıma
Her güzel ihanete uğrarmış
Her yiğit yenilirmiş sonuna
Dert yükü bir trenin vagonuyum şimdi ben
Işığımı süzüyorum fırtınalı geceden
Bin bir başlı ejderhalar kesiyor yolumu
Yine de umutsuz değilim sevgiden

Ne denizlerin şarkı söylesin ardımdan
Ne de mum yaksın yaşlı kadınlar gölgende
Hasretimi tut ilk çağlardan
Süt ver yeni doğan bebelere
Ecelle pazarlık olur mu Silviya
Düştüğümü bil de gurbete söyleme

Sessizliğe uzandıkça her yanım
Bir gökdelen saplanır bağrına
Tutulur soluğu merkezinde dünyanın
Her kötülük sonunda yenilmeye mahkûmdur
Ne faydası olur ruhlara bombanın
Bilgiyle beslense insanlığın
Gezer miydi damarında zalimlik Silviya

İstanbul’un Silivri İlçesinin Bizans dönemindeki adı.