Aşkın Arafı
Ey yâr, susar dudaklar; gönülde ateş yanar
Seher bir sır saklar hep, hicrana durmaz zaman Meltem döner zemheri, savrulur hayal denen Dolunay ışık verir; gölgesi hüzün sanar Yağmur dökülür yere, gönlümle yarış eder Gün doğar ama sessiz, ışığı umut söyler Zemheri soğuk vurur, kalbim kış ile biter Araf’ta bir yol kalır, her iz bir sancı döver Sonbahar döker dalı, vuslatı örter yaprak Külfet ağırdır yârim, ayrılık bağlar toprak Hangi mevsim vuslattır, hangi yağmur hatırla Gece hep sırlar saklar; sabahsa dilsiz anlar Ey aşk, sen bir yarasın, kapanmaz, zaman geçer Her sancın yazgı olur, her iz bir feryat içer Dolunayla bakarım, göğe bir nida eker Araf’ta yanar kalbim; ebedî bir vuslat bekler |
Ebedî vuslat... Öncesi Araf elbet...