KİBİR...
KİBİR...
Kibrini kıramayan kendine dost bulamaz, Yüksek daldan murt yiyen, böğürtleni göremez. "Nice yüce olsa da dağ üstünden yol geçer," Mütekâbir, gönlünde Tanrı’ya taht kuramaz. At kibrini sırtından, tevazuda toprak ol; Asumana ulaşır yüzeyde uzayan yol. Nice güzel meyvenin kökü topraktan çıkar, Tevazuya misaldir topraktan çıkan her kol. Hele hele Allah’ı yalnız gökte arama, Böyle yapıp tuz basma şu kapanmaz yarama. O’na kolay varmanın önce secdedir yeri, Yerde mekân tutarsan, nefis kaymaz harama. İnsan katili kibrin kendisidir İlâhı, İhtirası tükenmez, dağı aşar günâhı. Bazen başını indir, toprağa sür yüzünü; Yoksa çekmek güç olur bunca aldığın âhı... 31.10.2014 (Arşiv) Fatih-İST. Enver Özçağlayan kalin ] |
Türkçesi "BÜYÜKLENMEK" olan kibir, aslında hak edilmeyen bir durum olduğundan bilakis insanı küçültür. Büyüklük Allah'ın sıfatıdır ve O'nun hakkıdır.
Kulluk makamı insanın en yüce makamıdır; başarana ne mutlu.
Kaleminize yüreğinize sağlık kıymetli Enver abim, saygıyla ellerinden öperim.
Selametler dilerim.