4
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
307
Okunma
Sofi bir dilin
Keskin kalemiydim
Ve
Gökyüzü kadar hafif
Toprağın hiçlik mayası kadar ağırdım
Yaşamın yapı taşına var olma düşümde
Kadim yazıtlarda
Cennet aşkını
Vaat ederken Tanrı
Savurup
Yoksulluğu ve acıyı
Umutlarla yarıştırıyordu
Kurulan bozuk düzenin
Öl karanlığı
Dişlisiydi dönen çarkın beşeri yalnızlıkları
Oysa benim
Dünya sürgünlüğümün
Yaradılış töresinden
Belliydi
İkrarım Tanrıya
Safım
Aşktan yanaydı
O yüzden
Yüreğime tespih
Sabrıyla çektiğim
Nefesin
Aşkın manasını
Suretine biçimlendirdi içimde
Ve turnaları olduk
Kendi cennetimizin
Aşk/a dönen semahında
Ki;
Biz
“Yaratanı sevdik
Yaratılandan dolayı”
Şems eyleyip
Canı
Canana
Kırdık karanlık çarkın bir dişini…
Taylan KOÇ
5.0
100% (3)