"Zaze,"
Zazaca konuşan topluluklarda
"anne" anlamında kullanılan
bir kelimedir..

Karlı dağların sessiz fısıltısı
Her taşında bir acının izini taşırsın
Yüreği ateş, elleri nasırlı
Bir annenin yarım kalan türküsü

Gözlerin Munzur’un suları kadar derin
Her damlasında
Ayrı bir hikâye yazarsın
Bir zamanlar gidenlerin ayak izleri
Hala yankılanır vadilerde sesin

Yüreğine gömdüğün sevdalar
Bir adı olur yalnızlığın
Her bakışın uzaklarda bir özlem
Her nefesin bir ahh


Kırık bir sazın tellerinde
Senin hüzünlü nağmen çalar
Bir annenin hikâyesi
Toprağa yazılır, Göğe ulaşır

Senin göğsünde saklıdır Tarih
Acılarla yoğrulmuş sevdanın sesi
Ve sen her şeye rağmen
Dimdik ,ayakta
Munzur’un zirvesinde bir çınar


Ne zaman bir Yıldız kayıp gitse
Bilirim, senin bir duan yetişir Göğe
Her damla yaşın bir Nehre dönüşür
Sessizce akar, Munzur’a karışır

Yalnızlığın içinde yanan ışık
Karanlık gecelere umut olur
Her sözcüğün bir yürek kazır
Ve her suskunluğun derin bir çığlık

Toprak ana sana benzer
Ne kadar yorulsa da vazgeçmez
Sen ki, tüm yıkımlardan bir bahar çıkarırsın
Ve her külden yeniden doğarsın

Bir fısıltı duyulur rüzgârda
Sanki senin türkünü söyler dağlar
Kaybolan her ses, her nefes
Senin yüreğinde yankı bulur

Ellerin toprağa kök salmış gibi
Her dokunuşunda yaşam filizlenir
Bir tohum gibi sabırla bekler
Ve senin şefkatinle çiçeklenir

Bir göç hikâyesi anlatır gözlerin
Yarım kalmış sevdaların izleri
Gidenlerin ardında bıraktığı boşluk
Senin yüreğinde bir türkü olur yeniden


sevay