Umurunda mı Ankara,
Süzüldüğüm de kırağından aşağı
Işığa tuttun dört bir yanımı..
Hangi çarığım çürüğümü gördün de
Geçit vermedin bana
Ve bu hazin öykünün tek önermesi oldum..
Kaç gece biçildiyse üstüme,
Ya yıkım vardı
Ya kıyım
Sığınamadım çentiklerine taşramın..

Şimdi beni uğultularla anma,
Çağırma!
Oyun oynadığım sabahlardan bile
gülücüğüm kalmadı..
Kurumsal bir hücre evi
İçimde yarattığım dört duvar..
Herşey usulüne uygun
Kireç tutmuyor
Tokmak vurmuyor kapımı,
Yakama yapıştı boyunduruklar
devri hiç geçmeyen kurdaleli tutsaklıklar..

Baharın açtığı çicekleri
Bir kez olsun
Hatırlamak için
küçüldüm küçüldüm
Ve fakat
Avucuna sığamıyorum hala bir çocuğun..
Kılıfıma keyfiyetim yetmiyor..

Kurtulamam ben,
taze tutuyor anılar kokuları,
Kan kokusu,
yeşil desenli halılar üzerinde
Ve hala yasaklı kelimeler var
Sedire uzanmış..
Ben hiç denemedim gitmeyi mesela..

Vallahi,
Kimse sevmez
Burda doğan güneşi
Denedim yakınmayı hatta ağlamayı
Ağıtcılar set çekti önüme
Bastonları irkildi tabutlara vura vura,
Bir sela daha dinlemeye gücün var mı dediler
Bir sela daha güneş batmadan..

Umurunda mı Ankara
Ne mi gördün de geçit vermedin bana..