kiracızamanın arkasına kadar yürümek toprağın külüne basarak; yalın ayak, durup düşüneceğin bir an yada anlatacak bin asır ne fark ediyor, nede olsa ruhumda ki beden halen kiracı... saklıyorum ellerimi, şiir ölürken, can çekişen şaire, yüzümün beyazı kalbimin sahibinden kiracı, geceyi koklaya bilecek misin siyah tohumlarında hiç.açmayacak çiçeklerin.. bilirim, seslensen çıkıp dönü verir yokladığın ben, zor; ayıklamak, nefesi nefesten, tenine bulaşan korkunun şehrin manzarasına yansıması; iki kere yalnızlığın, seviyorum diyemeyecek kadar hayale dalmışken, kiralık sevişmeler yazmak saçmalık bu diyardan gider ayak, toprağın külüne, bir daha yanarak.. karan |
Ama bu şiir bambaşka güzellikte olmuş.
Ruhtaki bedenin kiracı olması cümlesi özellikle ve şiirdeki ifadelerin buna göre anlam bulması çok iyiydi.
Bu anlamda gerçeğin ta kendisiydi şiir.
Tebrik ederim içtenlikle
Hep saygı ile