Seni ne kadar sevdiğimi anlatmaya,
Ne dilim varıyor ne de kalemim cesur.
Gözyaşı yerine içimde bir nehir,
Akar sessizce, derin, hüzünle huzur.

Bir bakışın gökyüzünü örter,
Gündüz geceye döner teninde.
Adını fısıldayan rüzgar oldum,
Saklıdır her harfi gönlümün derininde.

Aşk dediğin bir sonsuz uçurum,
Adımladıkça kaybolur zemin.
Bir boşlukta yankılanan nefesim,
Gölgeler bile terk etti beni.

Ay, bu gece sana kıskanç bakıyor,
Yıldızlar sitemle uzaklarda sönüyor.
Seninle açan çiçekler dondu,
Bir zamanlar baharım şimdi kış oluyor.

Ne bir kıyı, ne bir liman var elimde,
Her yol seni çağırır, düşerim peşine.
Suskunluğum çığlık oldu içimde,
Kelimeler savrulur boşluk yüreğime.

Şimdi hangi şair dokur seni öyle,
Hangi kelime taşır bu yürek yükünü?
Adını bir ateş gibi kalbime kazıdım,
Ve küllerimle besledim bu aşkın kökünü.