Senle başlayan hayatım sensiz bitmek üzere
Sensiz bu hayatı yaşanmamış kabul ediyorum
Her gün geçmişimi geleceğime çevirmek için
Sonra gelen günlere hep ‘merhaba’ diyorum

Ey âşık olduğum taşım, toprağım, İlim
Gönlümü tutsak alan yârim halen sende mi?
Onun uğruna yandım, kavruldum, bittim
Artık karaya oturmak üzere, yürümüyor gemi

Gurbet keder, gurbet matem, gurbet yas
Yar ve sıla olunca iki kat artar hasret
Hatırlamak mı, özlemek mi, aramak mı?
Ey memleket, ey yar, gel yine gönlümü fethet

Çölde kavrulmakta olan bir yaban gibiyim
Vatanımdan, yârimden, uzak mı, uzak
Kendimi tamamen kaybettim, ben, ben değilim
Niye kuruldu bizlere, bu kötü tuzak

Dünya, cennet mi, mezra mı, ben anlamadım
Kavuşmak mı, murat mı, ben alamadım
Köyüm mü, yuvam mı, ben varamadım
Herkes kendine yanarken, ben yâre yandım

Dünya da memleket de yar ile güzel
Tek başına yaşayana yeryüzü zindan
Doğduğun yerde, sevdiğin yar ile olunca
Gün o zaman yaşamaya başlanır akşamdan

12.12.2024-Ankara