Bazen bir kare yeter,
Bin kelimenin gölgesini aşar,
Zamanın unutkan kıyılarında,
Bir bakış, yankısını bırakır.
Sözcükler susar o an,
Ve bir fotoğraf, ruhu sarar.

Bazense ne yaparsan yap,
Sığmaz duygular cümlelere,
Bir gözyaşı, atlas gibi açılır,
Yeryüzü titrer o küçük damlada.
Bir damla, hayatın özeti,
Ve evrenin en saf melodisidir.

Her bakış bir kapıdır aslında,
Geçmişle geleceğin buluştuğu yere,
Fotoğraflarda kalan izler,
Sessizliğin dile geldiği masallardır.
Bir an, tüm zamanları taşır,
Ve sonsuzluğu gözlerde saklar.

Bir yürek çiçek gibi açar,
Her yaprağında bir anı saklar,
Gözyaşı, köklerde yankılanır,
Toprağın şarkısı olur.
Bir fırtına kopar derinlerde,
Ve anılar sessizce yeşerir.

Bazı imgeler kelimeleri yorar,
Bir bakış, bir nefes yeter anlatmaya,
Sessizlik, kendi dilinde konuşur,
Ve gözyaşı, en derin sırları taşır.
Zaman durur, evren susar,
Bir damla, yıldızlara dokunur.

Sonunda her şey bir an’da birleşir,
Bir fotoğraf, bir damla ve bir bakış,
Hayatın özü bu üçlemede gizlidir.
Ne bir kelime ne de bir çığlık,
Sadece bir gözyaşı yeter,
Dünyayı yeniden yazmaya.