Tarifsiz acı
Babası ölene yetim,
Annesi ölene öksüz dersiniz. Ya evladını kaybedene... Buna ne denilir, bilir misiniz? Bir anne, boğazında düğümlenen sessiz bir avaz. Bir baba, sırtında hiç gitmeyen acayip bir ayaz. Mezar taşı her mevsim çok soğuk, Onların ateşi hiç közlenmez, hep alaz. İki gözünü kaybetti anne ağlamaktan, İki büklüm oldu baba ızdıraptan. Evladı ölene ne denir, bunu henüz bilen yok. Belki, arif olan bilir ama bu acının tarifi yok. Cahit Fıkırkoca 27.11.2024, Ankara |