Gözyaşım
Gözyaşım
Düşer usulca, Bir yaprak gibi süzülerek Ruhumun kıyısına. Bir damla değil, Bir dağdan kopup gelen, Sessiz bir çığdır aslında. Hangi yara bu kadar sessiz kanar? Hangi kelime bu kadar ağırdır? Gözyaşım anlatır, Ben sustukça… Geceyle yoldaştır, Yıldızlara bakar, Karanlığın kalbinde kendini bulur. Her düşüşünde, Bir sır dökülür toprağa, Bir hikâye tamamlanır. Kim bilir, Belki de umutla yoğrulmuş bir damladır, Belki pişmanlıkla. Ama her zaman, İnsana ait bir mucizedir, Gözyaşım. |