YOLA DİKTİĞİN GÖZLERİMDEN ÖPSEN OLMAZ MI?
Yollara diktiği gözlerim den öptü adam,
Adam, uzak... Adam, yakın...
Mevsimler geçiyor ömrümden,
ömrümden geçen mevsimler hicran...
Öptüğün gözlerime değmiyor dudakların,
Dudakların...
Yola mı baktırdım ki yola baktırıyorsun?
Her neredeysen gelsen olmaz mı?
İki den sonra saymadım.
Yokluğunu, kadeh kadeh içerken,
toprakla uyumak neyin nesi.
Gelsen, sımsıkı sarsan. Sakalların batsa yüzüme
Avuç içlerinin arasına aldığın yüzümü, gözümü öpsen...
Dedem! Özlemin çığ olmuş, ölüme teşne saatlerdeyim.
Ya gel sar beni ya da al götür... Tabutunun ardında kalakaldım.
Dizinin dibine oturduğum döşeğini özledim,
Havaya kalkan elinin, usulce ayakucuma inmesini...
Ölümü aşk gibi anlatmanı... Bir tavşanı nasıl avladığını, başkasının yarasına nasıl merhem olduğunu...
Abdest alırken seni izlemeyi... Cami dönüşlerini. Elini beline vurup usulce yürümeni…
Özledim... Dedem...!
Gelsen... Yolla diktirdiğin gözlerimden öpsen...
Ya da beni alsan ayrılığı vuslata erdirsen...

Ismahan ÇERİBAŞI