ÖvgüŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Eski zamanların ve de saf sevdaların şiiridir.
Tan yeri ağarıp, güneş doğarken.
Rüyadan uykuya, sevda diyerek... Çisilti sonrası, toprak kokarken... Çiğ damlar çiğdemden, sevda süzerek! Gül desem, gülerdin, dikenli deyi. Dost desem, aşıp da gelsem geceyi. Sabahı getirsem, al libas geyi... Dök kalbin taşını, sevda diyerek! Kanar mı ki, sevdiğine, hey yaren?! O ki, sevilendir.. ben garip seven? Ağlarken gülerken.. söyler gezerken.. Kırklanır akılcık, baştan giderek. Ayyüce, gelse de yaz ile bahar?! Türeli yolumuz, değildir dırar... Vazgelsen de gayri, şu nazdan ne var? Bir kere özünden, yarim diyerek... Ahmet Kutlu Ayyüce Divan-ı Elif-1985 |