ÖvgüŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Eski zamanların ve de saf sevdanın şiiridir.
Tan yeri ağarıp, güneş doğarken. Rüyadan uykuya, sevda çekerek... Çisilti sonrası, toprak kokarken... Çiçekten çiğ damlar, sevda süzerek! Gül desem, gülerdin, dikenli deyi. Dost bilip, aşıp da gelsem geceyi. Sabahı getirsem, al libas geyi... Dök kahır taşını, sevda diyerek! Nasıl kanar sevdiğine, hey yaren?! Sen ki, sevilensin.. ben garip seven? Ağlarken gülerken.. söyler gezerken.. Kırklanır akılcık, baştan giderek. Ayyüce, gelse de yaz ile bahar?! Türeli yolumuz, değildir dırar... Vazgelsen de gayri, şu nazdan ne var? Bir kere özünden, yarim diyerek... Ahmet Kutlu Ayyüce Divan-ı Elif-1985 |