Yüzümüze düşen kar taneleri, silik bir ışık gibi,
Gecenin sessizliğinde, adımlarımız birbirine karışıyor.
Dünya dönüyor, biz birbirimize bağlanmışken,
Bir yankı gibi duyuluyor gülüşlerimiz, ayın altında.
Aşk, kışın içinde bir tomurcuk gibi açar,
Donmuş her şey, ama biz hiç solmaz, hep yeşil kalırız.
Kar taneleri hızla kayarken gökyüzünden,
Birlikte çığlık atarcasına, mutluluğumuz rüzgarda savrulur.
Rüzgar ne kadar sert eserse essin,
İçimizdeki sıcaklıkla tüm engelleri aşıyoruz.
Berrak bir gecenin koyu sessizliğinde,
Kelimeler susar, kalbimiz hep yüksek sesle atar.
Aşk, kışın içinde gizli bir çiçek gibi,
Dünya donar, ama biz hiç solmaz,
Hep birbirimize yakın kalırız.
Kar taneleri ok gibi saplanırken yere,
Gülüşlerimiz göğsümüzde yankı yapar, tıpkı bir fırtına gibi.
Fırtına ne kadar uğuldarsa uğuldasın,
Yakınlık, bir kor gibi bizi sarar.
Karla kaplı bir dünyada, tek bir gülümseme,
Her şeyin üstüne özgür, vahşi bir sevda bırakır.