Suskun Özlem
Yudum,yudum içime çektiğim,
adını bile koymadığım bir özlem var, kelimelere sığmayan, sesini hiç bulamayan. Dudaklarım suskun, gözlerimden derinlere akar özlemin, gizli bir dere misali, kimse bilmez, kimse duymaz. Gün olur, dalgalar gelir, içimde susuzluk çağlar, bir tutam su, bir damla derman, hiçbir şey yetmez, adını söyleyemem. Sen, yalnızca bana yetsen, kupkuru vadilerde dolan sessiz susuzluğuma uzansan, ama sözcükler susuyor işte, sana susuzluğumda kaybolan ben… Ne sesin, ne gölgen, yine de izlerinle besleniyorum, sır gibi saklıyorum seni içimde, suskun bir yağmur gibi bekliyorum, belki de bir gün yağarım sana, iz bırakmadan… |