KALBİMDE TUTUŞAN HASRET: İSTANBUL
Gönlümde alev alev
bir yangın, Sana olan aşkın ateşiyle tutuşmuş, Bu kavurucu özlemle yanarım, Her nefeste ismini fısıldar ruhum. Gözlerimde kaybolan umutlar, Sensizliğin karanlığına karışır, Bir çaresizlikle ağlarım, Issız gecelerde seni ararım. Ay yıldızları örterken üstüme, Sükûtla dolar uzak ufuklar, Kalbimde derin bir sızıyla, Bir daha göremem korkusuyla yanarım. Gözlerim gözlerinde arar teselli, Sesin, kulaklarımda yankılanır, Her anı hasretle döşeli yolların, Görürüm diye beklemekle yanarım. Ah, bu yangın ne söner ne diner, Her an adınla dolup taşan içim, Sana kavuşmak umuduyla, Ömrüm boyunca bu sevdayla yanarım. İstanbul, son nokta... SEVGİ DENİZİ |
umutlar,
Sensizliğin karanlığına
karışır,
Bir çaresizlikle
ağlarım,
Issız gecelerde
seni ararım.
karanlık gecelerde... kimsenin görmediği, şahit olmadığı anlarda.... içimiz bir dışımız bir olur, bağırır çağırır, gözyaşı dökeriz... Hasret doruk olur ve neden, niçin gibi sorular cevapsız kaldıkça ağlar ağlar... göz çanaklarımızı kurur. Şair bu durumu çok güzel anlatmış mısralarında. beğenerek ve etkilenerek okudum. Okunası ve güzel şiirini tebrik ediyorum. Esenlik diliyorum.