Upuzun bir Ankara
Git git uzun ince
Kağıttan kentleri
Beton bulvarları
Dikine sevişen evleri boş verin
Resim yapma sanatı pentimento
Transparan hayatıyla terk ettiğimiz Ankara

Gece karanlık ve sisli 15 derece
Bu uzun yolculuk sabahı zor eder dedi muavin

6.45 bir mahmurluk
Tam şakağımda bir seğrime
Sağımda iki mülteci
Habire konuşuyor gecenin dibi

Ankara hâlâ yanımızda yürüyor

Uyuyup uyanmak sersemlik fiil değil
Aklıma düşüverdin Ankara’dan geçince
Saçların kıpkırmızı ruhun ay ışığı
Özlemedim  aramadım...yalan!
Araya giren mesafeleri eskittim
Zaman aşımına yenik bile isteye

Başka dilde gelmiyorsa mektuplar
Bu yolculuklar iyi

Nihansın dideden..

Şarkı söyledi birisi yumuşak derin
Bütün dergilerde sana yazılmış şiirler
Bilbordlarda sana ait siyah beyaz
köhne bir limanda senin bakışın afişte
Bütün vitrinlerde  senin yüzün mağrur
Sanki bütün pencerelerden sen bakmışsın camlarda yüz izin
Bir dağın yamacında sana dizilmiş taşlarda çam kokusu
Uzun sözün değersizliği
Sinemalarda fragman yok
Ruj izlerinde olmayan kokusu sıcaklığının
Anne nasıl kutsal baba nasıl dağ gibi yüce
Sen hiçbir  benzerine yakışmıyorsun
Azade başıbozuk cümleler gibi
Gibinin geçtiği şiirler aksak  yer yer
Sağanak yağış zeminler kaygan
Sabaha karşı bu karanlık bi deli fişek hâl
Bak bütün kelimeler bakire
Bütün kelimelerde senin en hoş yokluğun

Bir köprüden uçan delirmek
Uzun aramalar soğuk sis
Önce kıpkızıl saçların dalgalı deniz
Vurmuşsun karaya kırıla kırıla
Sonra upuzun kirpiklerin ve ellerin
En son bitmek bilmez korkuların vurmuş

Sensiz sedasız toprakla buluşturduk seni
Kimse gelmedi  yapraklar ve kır çiçekleri  bir de dua
Yarım hep  bırakılmış  upuzun yol
Gök kubbede çınlıyor " Kızılay’ın
göbeği lan burası "

Hâlâ eski bir şiirin rüzgârıyla salınıyor perdeleri kalbimin
Gözlerimde nem ateşe benzerdik küle dönmüşüz