Müphem
Bir müphem düş sokağında,
Belirdi gözyaşların, bulutun iksirle dolu damarlarında, Ellerin mermer gibi donuk, Bakışın fırtına gibi asi, hırçın... Teninde sonsuzluğa yelken açan bir sükûnet var, Umut kalbinde saklı bir cennet şelalesi gibi taşar, Sen sustuğunda anladım ki, Dünya, keşmekeşin içindeki barışın saklı kilidi... Ve yollar, gülüşünü alıp götürdü, Ayazında donmuş, gamzelerle mühürlenmiş hüznünü, Lime lime doğrandı içimin nadide incileri, Hazinemin noksanlığı ömründe bir muamma olarak kaldı... Şimdi ne gece teselli eder ne de Ekim’in serin rüzgarı, Sabahına şafak sayarken kadrajsız, silik sevinçlerin, Yıllar sevdaya boyun eğdi, ey zarif suret, Bir girdaba hapsoldu titrek emanetin... |