0
Yorum
3
Beğeni
4,7
Puan
3385
Okunma
Ey harabeye dönen
asil sevdam!
Gözlerin yıkarken
huzursuzluklarını üzerime,
Bir asır geçti sensizlik
eşlik etmedi
gecelerime,
Dökerken içimi elimden
kayıp giden yıldızlara,
Rüzgar huzurunu
estiriyordu,
Kırıntıları onaran
Şairin yüreğine,
Bulutlar içine kapanıp
nefretini sererken gökyüzüne,
Ay tüm güzelliğiyle
gülüşünü nakşediyordu
tenimin özlerine,
Ekerken umutlarını
sevda bahçeme,
Yağmur damlacıklarıyla
ıslanan ruhum gitgide
eskiyip çaresizlik
kimliğine bürünüyordu,
Oysa terk etmedi
sevdan beni....
(Değerli Üstadım Ahmed Arif’e ithafen)
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
