ve acılardı yine
umutları pekiştiren
bir deli yürek
çılgın denizlere açılan
yelkensiz bir gemi…

sözler de biterdi bir gün
paylaşılacak bir şey kalmamışsa
ya da hiç paylaşılmamışsa…

denizlerin en büyüğü içimizdeydi oysa
boşuna kürek çektik bunca yıl küçük göllerde…

sana söyleyecek çok şeyim var aslında
ama bir deli rüzgar, bir kanlı tufan var başımda...

ve diyorum ki;
her ne geldiyse başımıza
korkularımız yüzünden
yeniliyorsak sürekli hayata
seyirci kalmamızdandır olana bitene!

hani kapıyı ilk sen açma der ya anneler çocuklarına;
işte bu yüzden korkulara saldılar bizleri …

oysa ne çok şey varmış hiç yaşamadığımız
ne insanlar varmış
ne yaşanmışlıklar varmış hiç tanık olmadığımız…

ne aşklar varmış varamadığımız…

ve şimdi vakit akşam sevgilim
düşünme artık ne olacağını
gün gitti gidecek
boş ver karanlık bulutları
vücutlarımız toprağına basalım sımsıkı…